Smelik & Stokking december 2002 EXPOSITIE DEN HAAG  06 . 12 . 2002 - 12 . 01 . 2003

Edwin Aafjes (1951)

Edwin Aafjes wordt in zijn werk geïnspireerd door reizen en door literatuur. Hij is vanuit Den Haag naar de kop van de provincie Groningen getrokken, bijna naar het noordelijkste puntje van Nederland. Achter zijn huis bevindt zich de Waddendijk. Edwin Aafjes’werk lijkt een geheim te verbergen. Een geheim dat wij, de toeschouwers, proberen te ontraadselen, maar waarvan wij bij voorbaat al weten: het laat zich niet betrappan. Je leest de schilderijen als een boek waarvan de goede afloop vluchtig is en suggestief. Als een boek ook waarvan de goede afloop ook naar zich laat raden of ook door u mag worden ingevuld. Veel van het werk is gesitueerd in Italië. Zou Italië dan het geheim kunnen zijn? Maar dat is te gemakkelijk. Aafjes’onderwerpen zijn architectuur, stillevens, landschappen en interieur. ‘Het zijn de onderwerpen waar ik al zo’n twintig jaar mee bezig ben,’zegt hij er zelf over. Wat ik probeer is bondig, en toch zo uitgesproken mogelijk neer te zetten. Ik gebruik daarvoor alle mogelijke beeldende middelen. Omdat je daarmee bepaalde dingen kunt afzwakken en versterken. Laat je in een schilderij de lichtbron weg en geef je toch het licht weer, zoals het valt op een glas of op een boek of op een muur, dan schep je verwarring. Je ontregelt de waarneming van de beschouwer. Tegelijkertijd kun je dat effect al door uiterste precisie te betrachten bij het samenstellen van het beeld, zodat ook de meest subtiele schakering trefzeker wordt weergegeven. Wij kunnen zo licht zien zoals dat voor het eerst binnendringt in en al jaren voor mensenogen gesloten stoffig interieur dat in de ruimte kruipt en dan de dode dingen aftast en bezielt, ze opnieuw geboren laat worden. Perspectief en compositie zijn ook van die beeldende middelen. Voor het vormgeven aan beweging zijn ze onontbeerlijk. Het oog wordt door een raam naar binnen getrokken. Onderweg ontmoet het een boek, een glas, nog een glas. Het komt pas tot stilstand buiten het witte vlakje in de verte dat de muur van een huis of van een schuur blijkt te zijn. Het licht op dat huis is hetzelfde als het licht dat valt op tafel. Zulk beeldrijm lokt beweging uit. Het oog beklimt een trap, slaat een hoek om en beklimt een volgende trap. Waar de belangrijke dingen gebeuren is een wolk geschilderd. Ongetwijfeld is het uitzicht boven weids. Wij kunnen het alleen vermoeden. We staan boven aan de trap. Aan ons oog ontrolt zich een landschap. Het vogelvluchtperspectief doet zijn werk. Het oog volgt de beweging, naar beneden, de heuvel af. Of: wij staan boven op een heuvel en kijken het dal in. Aan de overkant stuit ons oog op een nieuwe heuvel. Een boom zorgt voor de gebeurtenissen op de voorgrond. Een weg leidt naar een huis. Bij nadere beschouwing loopt de weg verder langs het huis in de diepte naar het volgende huis dat zich in de verte bevindt. Het landschap hangt als het ware aan de weg. Wij maken een wandeling door het schilderij. De kunstenaar neemt ons erin mee, laat ons onderweg van alles zien en meemaken en leidt ons er vervolgens ook weer uit. Hij is de entertainer. Naast licht en beweging is lucht een derde belangrijk element in het werk van Edwin Aafjes. Het oog zweeft de trap op. Of af. Het ervaart, voelt de schaduw van het glas op het boek meer dan dat het die ziet, het wandelt vervolgens weer verder. De schildertoets is los, de verf is dun opgebracht. Het oog blijft niet hangen, concentreert zich niet op details. Ondanks de zwaarte van de architectuur levert de suggestie van vluchtigheid en tijdelijkheid. Natuurlijk schildert hij binnen de lijnen, maar daarbuiten is veel, zoniet alles is mogelijk. We slenteren zorgeloos mee aan zijn hand en kijken hier en daar wat rond. Wij zijn flaneurs, willen dus ook gezien worden. Door de gekozen compositie vormen wij altijd het middelpunt. Maar wat echt gebeurt, blijft voor ons het middelpunt. Dat is het geheim van de kunstenaar.

 Jane Y. Leusink

Dh_1000.jpg (50847 bytes)

Dh_1004.jpg (43653 bytes)

Dh_1002.jpg (32545 bytes) Dh_1003.jpg (39873 bytes)
Dh_1006.jpg (38279 bytes) Dh_1005.jpg (41500 bytes)
Dh_1007.jpg (36563 bytes) Dh_1008.jpg (28823 bytes)
Dh_10013.jpg (14897 bytes)

Dh_10015.jpg (17818 bytes)

Dh_10022.jpg (29346 bytes) Dh_10026.jpg (19176 bytes)
Dh_1001.jpg (23471 bytes)
Dh_10025.jpg (23564 bytes) Dh_10023.jpg (20412 bytes)
Dh_10014.jpg (23681 bytes) Dh_10019.jpg (24713 bytes)
Dh_1009.jpg (33142 bytes) Dh_10024.jpg (23315 bytes)
Dh_10018.jpg (23663 bytes) Dh_10020.jpg (31511 bytes)
                                                   Dh_10021.jpg (23923 bytes) Dh_10010.jpg (27023 bytes) Dh_10017.jpg (24558 bytes) Dh_10016.jpg (19659 bytes)

Zhou Jun (1955)

 

 

De schilder Zhou Jun is geboren in Sjanghai als zoon van een beroemde kunstenaar en volgde zijn opleiding tot “aster”in zowel Sjanghai als in Beijing. In 1989 kwamen Zhou Jun en zijn vrouw Eng Shit min of meer bij toeval in Nederland terecht. Zij waren op doorreis naar de Verenigde Staten met als enig doel de Westerse wereld te overtuigen van de schoonheid van de Chinese schilderkunst. Als Zhou Jun zou moeten karakteriseren dan formuleert hij dit als volgt: “Rich meaning behind a simple form”. Alleen is die vorm niet zo eenvoudig als hij zelf bescheiden aangeeft. De Chinese schildertechnieken vereisen een perfecte controle over geest, lichaamhouding en penseel om de juiste effecten te bereiken. Perfecte beheersing van het penseel is een absolute noodzaak voor iedere Chinese kunstenaar. De sterkte en ritmiek van de penseellijnen in een Chinees werk is zeer bepalend voor de kwaliteit en toont het vakmanschap, kracht en expressiviteit van de kunstenaar. De typisch eigen Chinese schildertechniek, die alleen na jarenlang oefenen gehanteerd kan worden speelt een belangrijke rol in het werk van Zhou Jun. Echter de toepassing heeft een verassend moderne uitstraling. Nieuw is daarnaast de keuze van het onderwerp, de grotere vrijheid van expressie en zijn moderne visie op de kunst en het leven. De Chinese schilderkunst wordt onderverdeeld in drie verschillende soorten onderwerpen. Deze zijn hua niao hua, bloemen en vogels; shan shui hua, landschappen met bergen en water; ren wu hua, mensen en dingen.  Van Zhou Jun zijn naar deze drie categorieën onder te verdelen, waarbij elke categorie een eigen stijl uitdraagt. Voor een Chinese kunstenaar is een intuïtief contact met de kosmische elementen een zuivere vorm van inspiratie. Zhou Jun streeft eveneens naar het uitbeelden van deze essentie in een zo ‘eenvoudig’ mogelijke vorm.

Dh-2006.jpg (36900 bytes) Dh-2001.jpg (59035 bytes)

Dh-2005.jpg (30617 bytes)

Dh-2004.jpg (24475 bytes)

Dh-2007.jpg (58681 bytes) Dh-2008.jpg (60399 bytes)

Dh-2002.jpg (48413 bytes)

Dh-2003.jpg (46071 bytes)

 

 

 


Serge Kolevatykh (1958)

Serge Kolevatykh is geboren in Orsha, Republiek Wit-Rusland. Sinds 1983 is hij werkzaam als beeldend kunstenaar en heeft hij deelgenomen aan talrijke exposities in binnen- en buitenland. Serge Kolevatykh schuwt het experiment niet. Hij gebruikt diverse technieken en sleutelt voortdurend aan de expressieve kracht van zijn werk. Kenmerkend voor zijn stijl van werken zijn een heldere compositie en een afgewogen kleurgebruik. Hij laat zijn fantasie de vrije loop en combineert moeiteloos diverse thema’s. Zijn aquarellen zijn delicaat in detail en kleurgebruik, met een prachtige gradatie in tinten. De voorstelling is gewoonlijk zeer uitgewerkt, maar de kunstenaar slaagt er desondanks in zijn werk perfect in balans te houden. Hij laat delen van de compositie ongekleurd, waardoor een ruimtelijk effect ontstaat. De olieverven zijn gedurfd en hebben een krachtige uitstraling door het heldere koloriet en vormcontrasten.

Dh-2009.jpg (64235 bytes) Dh-20014.jpg (37691 bytes)
Dh-20011.jpg (20851 bytes) Dh-20012.jpg (22944 bytes)
Dh-20015.jpg (21366 bytes) Dh-20013.jpg (26941 bytes)
Dh-20010.jpg (19841 bytes) Dh-20016.jpg (17087 bytes)

Kees Verkade